Książka, którą chcemy przedstawić Państwu w tym miesiącu nie jest nową pozycją wydawniczą, jednakże nadal stanowi inspirację w obszarze zarządzania rozwojem, a przede wszystkim w zakresie tworzenia koncepcji programów rozwojowych dla pracowników o wysokim potencjale.
Geoff Colvin wydał „Talent jest przeceniany. Co odróżnia najlepszych od całej reszty” w 2009 roku, natomiast jej nakład jest co jakiś czas wznawiany w Stanach Zjednoczonych, Europie Zachodniej oraz Polsce.
Autor nie jest naukowcem, ani praktykiem zarządzania, jednak, jako dziennikarzowi i redaktorowi najbardziej znanych amerykańskich magazynów, udało mu się zebrać, przeanalizować i w ciekawy sposób podsumować dane na temat rozwoju ludzkich talentów.
Pierwszym, najistotniejszym założeniem Colvina jest fakt, iż talent to nie wrodzona zdolność, ani „dany od Boga dar”. Według niego „być utalentowanym” oznacza uzyskiwanie najlepszych wyników w danym obszarze oraz znalezienie swojej własnej metody efektywnego rozwijania się w tym zakresie.
Na poparcie tej tezy autor przywołuje liczne badania dr K. Andersa Ericssona, które udowodniły, iż różnica pomiędzy ekspertem w danej dziedzinie, a osobą „przeciętną” to efekt ilości celowego wysiłku wkładanego w realizację zadań w określonej dziedzinie.
Colvin w swojej książce nazywa utalentowane osoby mianem „World-Class Performers” i stara się odpowiedzieć na pytanie, jak dołączyć do tej grupy, opisując przykłady wybitnych postaci (ze świata sportu, biznesu, nauki i sztuki) takich, jak Mozart, Tiger Woods, Chris Rock, siostry Pulgar, czy też Jeff Immelt i Steve Belmer, którzy z niczym nie wyróżniających się pracowników P&G stali się dyrektorami dwóch światowych liderów General Electric oraz Microsoft.
Jednak największy wkład merytoryczny autora to przedstawienie w interesujący sposób metody przemyślanego uczenia się (deliberated practice), która jak wskazują badania i studia przypadków jest kluczem do osiągnięcia mistrzostwa praktycznie w każdej dziedzinie.
„Talent jest przeceniany” to bardzo dobrze napisana i wzbogacona ciekawymi przykładami, wynikami badań oraz cytatami książka. Czyta się ją z przyjemnością. Jedynym mankamentem może być brak przejrzystej struktury oraz grafik (rysunków, tabel, wykresów etc.), które porządkowałyby tekst. Nazwy rozdziałów wydają się w sposób rozsądny i logiczny porządkować tę publikację, jednakże gdy chcemy wrócić do tej pozycji i znaleźć konkretny opis (np. case study), jego miejsce okazuje się niezbyt oczywiste. Dlatego też w tym przypadku warto oznaczać interesujące nas fragmenty na bieżąco w czasie czytania.
