Dyskusja o różnorodności w Google – głosy za i przeciw

Google – rysa na ideale

Google to pracodawca marzeń dla milionów ludzi, a przede wszystkim firma stawiana za przykład innym organizacjom pod względem wykorzystania najnowszych metod zarządzania. Dlatego też wydarzenie, które miało miejsce w Googlu w lipcu, wzbudziło bardzo wiele emocji. Chodzi oczywiście o stworzenie i przesłanie do współpracowników manifestu „Google’s Ideological Echo Chamber” (dostępny obecnie na: http://www.documentcloud.org/documents/3914586-Googles-Ideological-Echo-Chamber.html) przez zatrudnionego w firmie inżyniera Jamesa Damore’a.

W 10-stronnicowym dokumencie obecnie już ekspracownik Googla wyraża swoją opinię na temat organizacyjnych stereotypów, które wpływają negatywnie na zarządzanie różnorodnością. Według Damore’a firma faworyzuje osoby z grup potencjalnie dyskryminowanych (np. kobiety). Zamiast kształtować środowisko pracy promujące różnorodność, próbuje (poprzez różne formy wsparcia: szkolenia, ułatwianie przejścia przez proces rekrutacji) dopasować tych pracowników do określonych ról i funkcji. Damore daje również wskazówki, co według niego powinna zrobić firma, aby uciec od stereotypów i wprowadzić prawdziwą różnorodność.

W swoim artykule z sierpnia „Silicon Valley’s weapon of choice against women: shoddy science” Angela Saini (The Guardian, Wielka Brytania, 2017) odnosząc się do „Google’s Ideological Echo Chamber” podkreśla, iż w Dolinie Krzemowej od lat pojawia się problem seksizmu. Autorka oskarża Demore’a o używanie naukowych dowodów w celu pokazania, że kobiety różnią się biologicznie od mężczyzn i są w związku z tym mniej predysponowane do wykonywania niektórych zawodów niż panowie.

Saini przyznaje, że istnieją raporty z badań wspierających argumentację inżyniera. Zwraca jednakże uwagę, iż publikacja danych wyników nie czyni jeszcze koncepcji prawdą. Oznacza to tylko, że ktoś zatwierdził ich druk. Autorka podkreśla, iż wśród dostępnych opisów badań naukowych można znaleźć takie, które wesprą praktycznie każdą możliwą opinię. Twierdzi również, iż wiele teorii z obszaru psychologii ewolucyjnej to coś niewiele więcej niż spekulacje oparte na szczątkowych dowodach.

Nauka to powolny proces. Trendy, wyniki i odkrycia zmieniają się w czasie i mają swój określony kontekst. Saini postuluje, aby nie interpretować badań w oderwaniu od rzeczywistości, w której były realizowane i patrzeć na rezultaty całościowo. Jako konsumenci informacji powinniśmy wszyscy być wrażliwi na powyższe aspekty, gdyż ich interpretacja nie jest tak prosta, jak się może wydawać.

Natomiast w swoim tekście „No, the Google manifesto isn’t sexist or anti-diversity. It’s science” Debra Soh (The Globe And Mail, Kanada, Sierpień 2017) podkreśla, iż pomimo negatywnych opinii manifest Demore’a był bardzo celny, gdyż badania naukowe dowiodły, że różnice płciowe w budowie mózgu determinują odmienne zainteresowania oraz zachowania wśród mężczyzn i kobiet. Autorka nie zgadza się więc z oskarżeniem nowo mianowanej wiceprezes ds. różnorodności Google’a Danielle Brown, która określiła dokument „Google’s Ideological Echo Chamber” jako zawierający niepoprawne założenia na temat płci.

Soh zauważa, iż różnice między płciami uwarunkowane są poziomem testosteronu, który pojawia się już w okresie płodowym. Wysoki poziom tego hormonu jest związany z zainteresowaniami mechaniką, a niski z preferowaniem działań zorientowanych na ludzi. To dlatego STEM (ang. skrót od „science, technology, engineering and mathematics”) to obszar zdominowany przez mężczyzn.

Badania pokazały również, że kultury, w których wysoko ceniona jest równość płci, cechują się jeszcze większymi różnicami pomiędzy kobietami i mężczyznami w zakresie wybieranych zawodów. Wynika to z faktu, iż w tych społeczeństwach ludzie mogą sami wybierać profesję, która sprawia im przyjemność.

Zatem zapewnienie 50% kobiet w obszarze STEM to założenie nierealistyczne, a jako że równość płci jest cały czas wzmacniana w rozwijających się społeczeństwach, dysproporcje mogą się jeszcze powiększać.

Natomiast Julie Bort w artykule „Asian woman who quit Google: The culture there is really discouraging” (Business Insider, Stany Zjednoczone, Sierpień 2017) podkreśla, że od momentu opublikowania manifestu pojawiło się wiele opisów przypadków osób, które pracowały w Google’u i odczuły jak trudno być pracownikiem, który nie spełnia dwóch kryteriów: płeć męska i biały kolor skóry.

Jedna z ekspracownic określa kulturę organizacji jako „zniechęcającą kobiety, szczególnie o innym kolorze skóry niż biały”, a kolejna uważa, że faworyzowane są osoby, które „pasują do białych ludzi”.

Bort przytacza również dane dotyczące różnorodności w Google’u, z których wynika, że mężczyźni piastują 75% stanowisk liderskich, a 68% osób w tej roli to biali. Tylko 2% pracowników to czarni, 4% Latynosi, a 35% Azjaci. Ponadto przez ostatni rok liczba kobiet-liderów, czarnych pracowników i Latynosów wzrosła tylko o 1%.

Autorka podkreśla, iż Google ma nadal dużo pracy w obszarze równości i integracji. Potwierdza to dyrektor ds. globalnej różnorodności Yolanda Mangolini, która uważa, że różnorodność to nie tylko kwestia rekrutacji, ale przede wszystkim stworzenia odpowiedniego środowiska.

Źródło:

The Guardian, Wielka Brytania, Sierpień 2017
The Globe And Mail, Kanada, Sierpień 2017
Business Insider, Stany Zjednoczone, Sierpień 2017

Kobiece Zarządzanie

Cały czas badany i rozwijany jest również temat kobiecego przywództwa. Jak ważne jest to zagadnienie świadczy liczba pojawiających się co roku konferencji i zjazdów kobiet liderek.

„What Do Successful and Talented Women Want From Work?” to tekst Cathrine Clerkin (Center For Creative Leadership, Stany Zjednoczone, Sierpień 2017) opisujący wyniki badania zrealizowanego przez CCL i Watermark przeprowadzonego wśród ponad 500 odnoszących sukcesy oraz aspirujących kobiet. Panie miały określić w ankiecie, co organizacja może zrobić, aby przyciągnąć i utrzymać w swoich strukturach najzdolniejsze. Respondentki wskazały 3 istotne kwestie:

Kobiety chcą wykonywać pracę, która ma znaczenie (robi różnicę) i jest spójna z ich wartościami, celami oraz daje wewnętrzną radość i satysfakcje, jak również możliwość zachowania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym. Naukowcy opisując ten rodzaj pracy mówią o „powołaniu” czy też „wezwaniu”, które jest częścią tożsamości.
Kobiety potrzebują elastyczności w każdym zakresie. Zarówno pod względem tego gdzie, kiedy, jak i tego w jaki sposób będą pracować.
Kobiety chcą realnych i równych szans na awans, gdyż są zainteresowane rozwojem zawodowym tak samo jak mężczyźni.

W artykule „Top inspiring quotes from the 2017 KPMG Women’s Leadership Summit” zamieszczonym w USA Today (Stany Zjednoczone, Lipiec 2017) przytoczono natomiast najbardziej inspirujące cytaty ze szczytu kobiet liderek organizowanego przez KPMG:

„Moje nieświadome uprzedzenia wynikały z faktu, iż nigdy nie leciałam z dwoma kobietami pilotkami, a latam dużo. To doświadczenie nauczyło mnie jak ważne jest zobaczenie kobiet we wszystkich rolach i uświadomienie sobie, że to nie powinien być wyjątek, a raczej oczekiwanie.” – Lynne Doughtie, U.S. CEO, KPMG

„Nie możesz nosić różnorodności jak czegoś, co cię przytłacza. Powinieneś być dumny z różnorodności i wykorzystać ją do budowania relacji.” – Kathy Wengel, wiceprezes i CSCO, Johnson & Johnson

„Wzrost przychodzi wraz z <<pokazaniem>>. Cokolwiek co jest widzialne – gdy możesz zobaczyć wiele kobiet liderów w jednym pomieszczeniu, słyszalne – słuchasz, co one mówią i jesteś otoczony przez tę energię.” – Angela Ruggiero, złota medalistka olimpijska w hokeju na lodzie; członek zarządu i współzałożycielka Sports Innovation Lab

„Patrząc na ten różnorodny pokój i na was wszystkie, mogę zobaczyć siebie jako liderkę” – Mariam Abalo-Toga, zwyciężczyni KPMG Future Leaders Scholarship Award

„Grając w golfa, masz czas jeden na jeden, kiedy naprawdę dzielisz się doświadczeniami. To stworzyło niewiarygodne dla mnie środowisko i sieć kontaktów.”- Suzy Whaley, wiceprezes PGA of America

„Wzrost i komfort nigdy nie współwystępują.” – Ginni Rometty, Prezes i CEO, IBM

Natomiast w artykule „Diana Morato, entre las Top 100 Mujeres Líderes 2017” opublikowanym na RRHH Digital (Hiszpania, Czerwiec 2017) opisuje wyniki hiszpańskiego rankingu Top 100 Mujeres Líderes 2017 (100 Najlepszych Kobiet Liderek 2017). Konkurs prowadzony jest od 2011 roku z inicjatywy Mercedes Wullich, dyrektorki i założycielki portalu internetowego MujeresyCia. Zwyciężczynie wybierane są spośród 600 kandydatur. W tym roku w głosowaniu wzięło udział ponad 55000 osób.

Ranking dzieli się na 10 kategorii: pracownicy naukowi i badacze; najwyższa kadra menedżerska; kultura; rozrywka i sport; zarząd; przedsiębiorcy; funkcja publiczna i polityczna; filozofki i ekspertki; objawienie; trzeci sektor.

Pośród zwyciężczyń tegorocznego konkursu były takie osobowości jak: królowa Letizia, dziennikarka Susana Griso, projektantka Ágatha Ruiz de la Prada, a także Diana Morato dyrektor generalna na Hiszpanię angielskiego startupu Deliveroo.
Zwyciężczynie podczas całego roku podejmują różne zaplanowane działania mające na celu pokazanie roli kobiety na stanowiskach zarządczych.

Źródło: